Αγαπάω και αδιαφορώ - Νικόλας Άσιμος

''Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς, είν’ πανάκριβο σ’ το λέω ν’ αγαπάς''.Αξεπέραστοι στίχοι και αξεπέραστη ερμηνεία από τον Νικόλα Άσιμο .Το μόνο καλλιτέχνη που όχι απλά αναμασούσε αντισυμβατικές ιδέες αλλά τόλμησε να τις κάνει τρόπο ζωής.Κι επειδή  η αγάπη είναι δύσκολο να εκφραστεί με λόγια , το τραγούδι είναι αφιερωμένο σε εκείνον που μ 'έκανε ν 'αλλάξω γνώμη και να ανακαλύψω ...την πιο απλή του κόσμου συνταγή.

Δραμαμίνη -  Κυριακή του Κ. Γ. Καρυωτάκη

ΚΥΡΙΑΚΗ

Ὁ ἥλιος ψηλότερα θ᾿ ἀνέβει
σήμερα πού ῾ναι Κυριακή.
Φυσάει τὸ ἀγέρι καὶ σαλεύει
μιὰ θημωνιὰ στὸ λόφο ἐκεῖ.

Τὰ γιορτινὰ θὰ βάλουν, κι ὅλοι
θά ῾χουν ἀνάλαφρη καρδιά:
κοίτα στὸ δρόμο τὰ παιδιά,
κοίταξε τ᾿ ἄνθη στὸ περβόλι.

Τώρα καμπάνες ποὺ χτυπᾶνε
εἶναι ὁ θεὸς ἀληθινός.
Πέρα τὰ σύννεφα σκορπᾶνε
καὶ μεγαλώνει ὁ οὐρανός.

Ἄσε τὸν κόσμο στὴ χαρά του
κι ἔλα, ψυχή μου, νὰ σοῦ πῶ,
σὰν τραγουδάκι χαρωπό,
ἕνα τραγούδι τοῦ θανάτου.

 

Ο Τέλλος Άγρας για τον Καρυωτάκη (κείμενο δημοσιευμένο στα 1935 στο περ. Νέα Γράμματα)

-- «Τι κρίμα! αν δεν αυτοκτονούσε θα γινόταν μεγάλος ποιητής!», έτσι είπαν, όσοι κατά βάθος πιστεύουν (κι είναι οι περισσότεροι) ότι η Τέχνη, και ειδικώτερα η Ποίησις, είναι απλή ασχολία -- πράγμα ανεξάρτητο από τη ζωή.

Μα συχνά έχουν λάθος. Για έναν αληθινό ποιητή, και μάλιστα γι' αντιπροσπωευτικό ποιητή, ζωή και τέχνη γίνονται ένα. Για έναν αληθινό ποιητή, το έργο του, σαρξ εκ της σαρκός του και οστούν εκ των οστών του, δεν είναι άλλο, παρά τυχαία -- και μοιραία -- έκφραση της ζωής του, όμοια μ' όλες τις άλλες, σε τρόπο που η τέχνη του να είναι η ζωή του και η ζωή του να είναι η τέχνη του, μαζί ν' αρχίζουν, μαζί να προχωρούν και μαζί να τελειώνουν.

Ένας μεγάλος ποιητής έπινε αψέντι. Έγινε αλκοολικός. Δεν έπινε βέβαια αψέντι για να γράψει. Αλλ' ούτε κι έπαψε να πίνη για να γράφη! Τα ποιήματά του είναι ποιήματα του ανθρώπου που είχε το πάθος του αλκοολισμού, έργα και σταθμοί του ανθρώπου που κατάντησε να γίνη αλκοολικός και να σέρνεται στα νοσοκομεία. Μα έτσι είναι! Διαφορετικά, θα ήσαν έργα άλλου ποιητού. Έτσι κι οι σφαίρες του Καρυωτάκη. Έπληξαν τη ζωή του, αλλά όχι την Ποίησή του. Η ποίησις του -- εκείνη είχε τελειώσει πριν από την αυτοκτονία του. Οι Ιδανικοί Αυτόχειρες, το Εμβατήριο Πένθιμο και Κατακόρυφο, η Δικαίωσις, η Πρέβεζα μας το λέγουν καθαρά! Η αυτοκτονία έχει γίνει κιόλας θέμα της ποιήσεώς του -- φυσικά, το τελευταίο. Αν λοιπόν ο Καρυωτάκης επιζούσε, θα επιζούσε ο άνθρωπος· αλλά όχι ο ποιητής. Και ποιος ξέρει πώς θα επιζούσε ο άνθρωπος! Μήπως ολίγοι καλλιτέχναι επέζησαν από το έργο τους; Ποιήματα όμως, ποιήματα αληθινά δεν υπήρξαν, παρά οσάκις ο ποιητής έφυγεν, ελέυθερος, από την πρόχειρη και μηχανικήν αντίληψη της ζωής -- ελεύθερος, κι ας γίνη ό,τι γίνη! Δόξα αληθινή δεν υπήρξε, παρά μόνο για τους απόντας -- δηλαδή μόνο για κείνους, που αφημένοι εντελώς είτε μέσα στους εσωτερικούς των σπαραγμούς, είτε μέσα στην εσωτερική των ικανοποίηση, την είχαν προσπεράσει, και την έβλεπαν αδιάφορα και μακρινά. -- Και μόνο η Ποίησις; Και μόνον η Δόξα; Αληθινά, κανένα στοιχείον από τον εσωτερικόν κόσμο, τον κόσμο της αναγκαίας τελειοποιήσεως, κανένα στοιχείο δεν ημπορούμε ν' αφήσωμε και για τους άλλους, παρά μόνο από τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι το έχομε προσπεράσει.

Η ζωή του Καρυωτάκη έφερε τη μελαγχολία του. Η μελαγχολία του, την ταραγμένη φαντασία -- τη δίψα του αντι-λογικού, του φαουστικού. Η φαντασία έφερε τις Ελεγείες. Οι Ελεγείες έφερεαν τις Σάτιρες. Οι Σάτιρες την αυτοκτονία. -- Αλλιώς δεν μπορούσε να γίνει...

 Πηγή :http://politikokafeneio.com/kariotakis/arthra-apopsis-sxolia.htm

      

Δημήτρης Παναγόπουλος - Αύρα εσπερινή (1988)

                                 
        Παλιό κομμάτι ,ωστόσο αγαπημένο.

                         
               

    Όταν ο  «Κοσµοναύτης» άλλαξε τα δεδομένα στην κινηματογραφική βιομηχανία...

Στην Ισπανία ο Νίκολας Αλκάλα µαζί µε µια οµάδα συµφοιτητών του ξεκίνησαν µια εταιρία παραγωγής, την RIOT µε στόχο να παράγουν ταινίες και την πλαισίωσαν µε ένα ιδεολογικό µανιφέστο. Το φιλόδοξο σχέδιο τους βρήκε τοίχο και από την ανεξάρτητη παραγωγή και από τα µεγαλύτερα στούντιο. Εκείνοι όµως δεν έβαλαν το κεφάλι κάτω. Όταν δεν πάει ο Μωάµεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάµεθ.
 

Χρησιµοποίησαν το διαδίκτυο για να κάνουν crowd funding. Τα πράγµατα δεν πήγαιναν τόσο καλά ακόµα και όταν έφτιαξαν το πρώτο (άκρως εντυπωσιακό, www.thecosmonaut.org) τρέιλερ της πρώτης τους ταινίας µε τίτλο «Κοσµοναύτης». Χρειάστηκε η προβολή του πρότζεκτ να γίνει από µία δηµοφιλή εκποµπή για να κατακτήσει κοινό, χρηµατοδότες και υποστηρικτές. Σήµερα η ταινία οδεύει προς την ολοκλήρωση της.  Aκόµα και οι άσπονδοι φίλοι του πρότζεκτ, ασπάστηκαν και υποστηρίζουν την ιδέα βλέποντας πως εκεί βρίσκεται το µέλλον. Ο Νίκολας Αλκάλα  µιλάει στο http://www.ypovrixio.gr για τη µεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία του κινηµατογράφου που συντελείται αυτή τη στιγµή.

Πως ξεκίνησε η ιδέα του «κοσµοναύτη»:

«Ξεκινήσαµε ως τρεις φοιτητές κινηµατογραφικής σχολής που θέλαµε να γυρίσουµε µια ταινία. Δεν είχαµε όµως κανενός τύπου «διασύνδεση» µε την βιοµηχανία θεάµατος ή κάποιο «δανειοληπτικό-επενδυτικό οργανισµό» . Αποφασίσαµε να βρούµε κεφάλαιο για το πρότζεκτ µας µέσω του διαδικτύου. Μέχρι στιγµής καταφέραµε και µαζέψαµε από πέντε χιλιάδες απλούς πολίτες από όλο τον κόσµο 400.000 €»!

Γιατί αποτελεί πρωτοπορία;

«Για τα δεδοµένα της Ισπανίας αυτό ήταν επαναστατικό επειδή είµαστε οι πρώτοι που το καταφέρνουµε µε τέτοιο βαθµό επιτυχίας. Πλέον είµαστε πεπεισµένοι ότι η βιοµηχανία καταρρέει διότι ο κόσµος προτιµά να βλέπει ταινίες στον υπολογιστή του. Για πολλά χρόνια τις τελικές αποφάσεις έπρεπε να τις παίρνουν οι διανοµείς και οι εµπλεκόµενοι στην παραγωγή»

Το µότο του «Κοσµοναύτη» είναι «κατεβάστε την ταινία µας». Αυτό ποιούς ενοχλεί;

«Το πρόβληµα της πειρατείας ξεκίνησε από τους ίδιους τους παραγωγούς. Εκείνοι δεν επέτρεπαν στον κόσµο να παρακολουθήσει τις ταινίες µε τον τρόπο που επιθυµούσε. Πρόθεση µας είναι η ταινία να διανεµηθεί δωρεάν στον κόσµο µέσω του ίντερνετ γεγονός που ανατρέπει τα καθιερωµένα. Είναι κάτι που αν πετύχει θα ανατρέψει τις ισορροπίες της βιοµηχανίας». 

Ο κινηµατογράφος καταλήγει στα χέρια του κοινού;

«H βιοµηχανία έχει ήδη λοιπόν αλλάξει. Μέσω διαδικτύου µπορείς να δεις όσες ταινίες θέλεις ακριβώς την ίδια στιγµή που κάνουν πρεµιέρα. Αν η βιοµηχανία το καταλάβει αυτό και αποφασίσει να προσφέρει µε τον ίδιο τρόπο τις ταινίες, θα συρρικνωθεί. Ο κόσµος λοιπόν αλλάζει και η βιοµηχανία απλά προσπαθεί να ακολουθήσει την αλλαγή». 

Κρίση και κινηµατογράφος πάνε µαζί;

«Εξαιτίας της κρίσης και του διαδικτύου υπάρχει µια ενδυνάµωση στις νέες πρωτοβουλίες. Μέσα από το διαδίκτυο η κρίση µοιάζει µεγαθήριο, ίσως και πιο ισχυρή από ότι είναι, όµως το ίδιο µέσο οδήγησε στην επανάσταση των αγανακτισµένων. Ο τρόπος επικοινωνίας µας αλλάζει συλλήβδην όπως και ο τρόπος που βλέπουµε ή παρακολουθούµε τα γεγονότα και τις εξελίξεις.  Άρα η κρίση είναι κάτι και καλό αφού µας οδηγεί σε αλλαγές. Για µένα οι αλλαγές είναι πάντα κάτι καλό».

Πηγή  :http://www.ypovrixio.gr

           Έλα πάρε με - Γιάννης Χαρούλης

 

 Γκίντερ Βάλραφ: 
ο δημοσιογράφος που προκειμένου να ζήσει από πρώτο χέρι τις καταστάσεις που ήθελε να καταγγείλει, έγινε κομμάτι τους .

Στη δεκαετία του '60 ένας 22χρονος Γερμανός δημοσιογράφος, ο Γκίντερ Βάλραφ, κάνει ένα εξάμηνο ταξίδι με οτοστόπ, επισκέπτεται τα νυχτερινά άσυλα της Σκανδιναβίας και δημοσιεύει το πρώτο του ρεπορτάζ για το μεγαλύτερο άσυλο αστέγων της Γερμανίας, το Ρik As στο Αμβούργο. Στα χρόνια που πέρασαν, ο δημοσιογράφος αυτός γίνεται διάσημος σε όλο τον κόσμο, ενώ στην Ελλάδα είναι γνωστός και για έναν επιπλέον λόγο, καθώς τον Μάιο του 1974 αλυσοδέθηκε στο Σύνταγμα διαμαρτυρόμενος για το δικτατορικό καθεστώς και εν συνεχεία συνελήφθη, δικάστηκε (με συνήγορο τον Γ.Α. Μαγκάκη) και φυλακίστηκε μέχρι την πτώση της χούνταςΤο 1975 δημοσίευσε τις εμπειρίες του στο βιβλίο «Ο φασισμός δίπλα μας. H Ελλάδα του χθες - Ένα δίδαγμα για το αύριο» (Unser Faschismus nebenan. Griechenland gestern - ein Lehrstück für morgen).

Το 2008, σε ηλικία 66 ετών, ο Βάλραφ παίρνει ξανά τους δρόμους και γνωρίζει από τα μέσα τα καταλύματα αστέγων στην Κολονία, τη Φρανκφούρτη, το Αννόβερο και άλλες πόλεις, στο πλαίσιο άλλης μιας πολύμηνης επιτόπιας έρευνάς του για τη σκοτεινή πλευρά του γερμανικού θαύματος. Με τη βοήθεια επαγγελματιών μακιγιέρ, μεταμφιέζεται, αποκτά ψεύτικα στοιχεία, αλλάζει «χαρακτήρα» και εισέρχεται χωρίς φόβο αλλά με πάθος στα στόματα των λύκων.Κι έτσι λοιπόν κυκλοφορεί με τη δανεική ταυτότητα ενός φίλου που επισήμως έχει δηλώσει ανέστιος και διαθέτει το ειδικό αναγνωριστικό αυτοκόλλητο στο διαβατήριό του.Οι τίτλοι των βιβλίων του, πολλά από τα οποία αποτελούν συλλογές με ρεπορτάζ, είναι ενδεικτικοί: Σε χρειαζόμαστε: Εργάτης στις γερμανικές βιομηχανίες ,  13 ανεπιθύμητα ρεπορτάζ,   Εσείς εκεί πάνω,   εμείς εκεί κάτω,   Ο φασισμός δίπλα μας.

Και ενώ στην Ελλάδα του σήμερα οι 7 στους 10 είναι άνεργοι ο Βάλραφ δίνει την δική του άποψη.Μιλάει για διάφορες κατηγορίες ιδρυμάτων γι' άστεγους: υπνοθήκες έκτακτης ανάγκης, κοντέινερ, κυβόσχημα τσιμεντένια καταφύγια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, άσυλα της Εκκλησίας, κινητές μονάδες. Δεν εξωραΐζει τον κόσμο των αστέγων, δεν τον γοητεύει η υποτιθέμενη γραφικότητα του περιθωρίου, δεν επιδεικνύει την προσωπική του ευαισθησία. Κυρίως δείχνει το πόσο εύκολα μπορεί μια νοικοκυρεμένη ζωή να ανατραπεί. Και ο διάχυτος φόβος ότι εύκολα στην Ελλάδα μπορεί κανείς να καταλήξει απλήρωτος ή άνεργος και ανασφάλιστος και να οδηγηθεί στην εξαθλίωση είναι το νήμα που συνδέει τη μαρτυρία του Γερμανού δημοσιογράφου με ό,τι ζούμε στην Ελλάδα του 2013.

Κι ακριβώς επειδή αυτό το είδος της βιωματικής δημοσιογραφίας φαντάζει σε όλους ουτοπικό, ο Βάλραφ μπορεί επάξια να θεωρηθεί από τους πλέον μαχητικούς, στρατευμένους και πολυδιαβασμένους δημοσιογράφους στον κόσμο . 

Πηγές :  http://spoudasterion.pblogs.gr

               http://news.kathimerini.gr

               http://toparathyro.com

Pink Floyd - Welcome To The Machine

 

Lyrics:
Welcome my son, welcome to the machine.
Where have you been?
It's alright we know where you've been.
You've been in the pipeline, filling in time,
Provided with toys and 'Scouting for Boys'.
You bought a guitar to punish your ma,
And you didn't like school, and you
know you're nobody's fool,
So welcome to the machine.

Welcome my son, welcome to the machine.
What did you dream?
It's alright we told you what to dream.
You dreamed of a big star,
He played a mean guitar,
He always ate in the Steak Bar.
He loved to drive in his Jaguar.
So welcome to the Machine.

 

Η  Doaa Eladl  στηλιτεύει την αδικία και την καταπίεση με τον δικό της  ιδιαίτερο τρόπο.










Μία από τις γυναίκες που μίλησαν στη Συνέλευση Γυναικών κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ στην Τυνησία δεν ήταν πολιτική ακτιβίστρια, αλλά σκιτσογράφος. Η Doaa Eladl είναι μία 34χρονη Αιγύπτια, η οποία αποκαλεί τον εαυτό της «αναρχική μουσουλμάνα».

Δημοσιεύει τη δουλειά της στη μεγάλη εφημερίδα Al-Masry Al-Youm και συγκαταλέγεται στους γνωστότερους πολιτικούς σκιτσογράφους της χώρας της, διαπρέποντας σε ένα χώρο κατ' εξοχήν ανδροκρατούμενο, όπως υποδηλώνει ένα χιουμοριστικό σκίτσο της που τη δείχνει να παρελαύνει προς τη δουλειά της, έχοντας τα μαλλιά της δεμένα στα μουστάκια τεσσάρων συναδέλφων της.




Κατά τη διάρκεια των αναταραχών στην Αίγυπτο, η Eladl και οι συνάδελφοί της υποστήριξαν την Επανάσταση, τυπώνοντας μία σειρά από σκίτσα αγριότατης πολιτικής σάτιρας, τα οποία μοίρασαν εν συνεχεία στην πλατεία Tahrir:
«Δεν θεωρώ πως καλλιτέχνες του είδους μου θα έπρεπε να είναι μέλη πολιτικών κομμάτων ή οργανωτές. Αντιθέτως, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε την τέχνη μας για να στηλιτεύσουμε την αδικία και την καταπίεση», έχει δηλώσει η ίδια.

Οι δριμύτατες καρικατούρες της έχουν προκαλέσει την οργή των φονταμενταλιστών μουσουλμάνων της χώρας της, σε σημείο ώστε να είναι η πρώτη σκιτσογράφος στα χρονικά της Αιγύπτου, η οποία αντιμετωπίζει κατηγορίες για βλασφημία κατά του Ισλάμ.
Το 2012, ο σαλαφιστής δικηγόρος Khaled El-Masry, γενικός γραμματέας μιας οργάνωσης με την ονομασία Εθνικό Κέντρο για την Υπεράσπιση των Ελευθεριών, τη μήνυσε, κατηγορώντας την για δυσφήμιση θρησκευτικών προφητών.
Το σκίτσο που πυροδότησε την αντίδρασή του δείχνει έναν Αιγύπτιο με φτερά αγγέλου να νουθετεί τον Αδάμ και την Εύα, λέγοντάς τους πως δεν θα είχαν εκδιωχθεί ποτέ από τον παράδεισο εάν πολύ απλά είχαν ψηφίσει υπέρ του προσχεδίου συντάγματος της Αδελφότητας στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Το δικαστήριο δεν έχει ακόμα εκδικάσει την υπόθεση.
Η Eladl χρησιμοποιεί την τέχνη της με σκοπό να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου στα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, γάμου ανηλίκων, σεξουαλικής παρενόχλησης, βίας κατά των γυναικών, καθώς και στο νέο φαινόμενο των επιθέσεων κατά των γυναικών διαδηλωτριών.
Ορισμένοι της καταλογίζουν βέβηλη συμπεριφορά, υποστηρίζοντας ότι η δουλειά της υπερβαίνει τα όρια της κοσμιότητας – κάτι που δεν φαίνεται να αγγίζει την ίδια και το γνώριμο ύφος των σκίτσων της.
Ενα από αυτά, το οποίο έχει προκαλέσει τις εντονότερες αντιδράσεις, καταφέρεται κατά της κλειτοριδεκτομής, απεικονίζοντας ένας άνδρα πάνω σε μία σκάλα ορθωμένη ανάμεσα στα πόδια μιας γυναίκας, κρατώντας ένα ψαλίδι.

«Κριτικάρω τις συνήθειες και τα έθιμα τα οποία πιστεύω ότι είναι λάθος και θα έπρεπε να αναθεωρηθούν, όπως η γυναικεία περιτομή, που δεν προκύπτει καθόλου από τη μουσουλμανική θρησκεία. Πολλοί λόγιοι υποστηρίζουν ότι η εν λόγω πρακτική αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και δεν σχετίζεται κατά κανένα τρόπο με το Ισλάμ. Παρ' όλα αυτά, εφαρμόζεται ακόμα στην Αίγυπτο, δυστυχώς στο όνομα της θρησκείας».

Πηγή: Η αναρχική μουσουλμάνα σκιτσογράφος την οποία μισούν οι φονταμενταλιστές της Αιγύπτου [εικόνες] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/98962#ixzz2QBm4GMgE

                 Nirvana - Come as you are

                                 

                  Ο τίτλος τα λέει όλα...

                    «Fata Morgana»
  Όταν η συνείδηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανθρώπινη ανάγκη.Δείτε την ταινία μικρού μήκους  - Animated film.

 <iframe src="http://player.vimeo.com/video/34165189" width="500" height="281" frameborder="0" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe> <p><a href="http://vimeo.com/34165189">Fata Morgana</a> from <a href="http://vimeo.com/studiomosquito">Frodo Kuipers</a> on <a href="http://vimeo.com">Vimeo</a>.</p>


Το «Fata Morgana» είναι μία μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, με απρόβλεπτο τέλος. Κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου, ο Εντουάρντο -ένας πωλητής λεμονάδας με ένα μικρό περίπτερο- αγωνίζεται να αντισταθεί στον πειρασμό να πιει το τελευταίο μπουκάλι αναζωογονητικής λεμονάδας. Τότε, ένας διψασμένος πελάτης πλησιάζει προς το μέρος του…

Σκηνοθεσία: Frodo Kuipers
Σενάριο: Rudi Brekelmans
Animation & Design: Frodo Kuipers at Studio Mosquito
Φωνές: Lee M. Ross, Simon Zwiers
Ήχος: Jeroen Nadorp
Μουσική: Alex Debicki
Τελική μίξη: Jeroen Nadorp at Bob Kommer
Παραγωγή: il Luster Films / NTR

Πηγή:  http://vimeo.com

    Λίγη παρατηρητικότητα  - Ολοκάθαρα μηνύματα

 Οι πολιτικές καταστάσεις στην Ελλάδα του 19ου και 20ου αιώνα μέσα από την καυστική ματιά του γελοιογράφου.Χρεοκοπία ,δάνεια,εθνικός διχασμός,κονταροκτυπήματα και κατηγορίες ανήκουν όντως στο παρελθόν;

Ø                  Ο Χαρίλαος Τρικούπης ως πρωθυπουργός της Ελλάδας προσπαθεί να συνεργαστεί με τις Ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις, από τις οποίες, εκτός από την τεχνογνωσία τους, που την εκμεταλλεύεται για την ανάπτυξη της χώρας μετακαλώντας κυρίως Γάλλους ειδικούς για την εκπαίδευση του στρατού ή για μεγάλα τεχνικά έργα (διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου, ίδρυση «Σιδηροδρόμων Πειραιώς-Αθηνών-Πελοποννήσου»-Σ.Π.Α.Π. και Αθηνών- Λάρισας), ζητά και την οικονομική ενίσχυσή τους. Τα δάνεια της Ελλάδας από τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις σχολιάζει ο γελοιογράφος με τον Τρικούπη να προσπαθεί να αρπάξει όσα εκατομμύρια καταστεί δυνατό, σαν να έχει πιστέψει πως, αφού τον εμπιστεύονται, έχει βρει την …«κότα με τα χρυσά αυγά»! Η Ευρώπη, όμως, όπως μπορεί να δει καθένας, δεν είναι διατεθειμένη να του παραχωρεί αφειδώς τα …χρυσά αυγά της, αλλά, όπως η κλώσσα, προστατεύει το χρήμα της από τη δανειολήπτρια Ελλάδα με την καταρρέουσα οικονομία. Τα μεγαλεπήβολα αναπτυξιακά έργα των κυβερνήσεων του Τρικούπη σε συνδυασμό με τις αρνητικές εθνικές, κοινωνικές και πολιτικές συγκυρίες (για παράδειγμα η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος από το αντίπαλο κόμμα του Δηλιγιάννη, όταν αναλάμβανε την κυβέρνηση την εποχή εκείνη), θα οδηγήσουν τη χώρα στην εθνική χρεοκοπία του 1893. Ας παρατηρήσουμε επιπλέον πως ο Τρικούπης πλησιάζει τις ισχυρές χώρες έχοντας βγάλει το καπέλο του δείχνοντας σεβασμό προς αυτές και αναγνωρίζοντας την ανωτερότητά τους.

Ø                  Χαρακτηριστική και ιδιαίτερα σκωπτική και η δεύτερη γελοιογραφία της αντιπολίτευσης, που σχολιάζει την κατάσταση της χώρας μετά τη γνωστή φράση που ξεστόμισε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης στη Βουλή: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και η οποία σημειώνεται στο κάτω μέρος της γελοιογραφίας και της ζωγραφισμένης κυκλικής κορνίζας με την οποία περιβάλλεται η φιγούρα του Τρικούπη. Μπορούμε να παρατηρήσουμε ζωγραφισμένα στοιχεία της κοινωνικής πραγματικότητας: τα σπίρτα που η εμπορία τους ανήκε στο «Ελληνικό Κρατικό Μονοπώλιο» ως έμμεσος φόρος για την αποπληρωμή των εθνικών δανείων, θεσμός που τηρήθηκε μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20^ου αιώνα – άδεια ντουλάπια (ερμάρια) στα οποία κυκλοφορούν μόνο ποντικοί! – ζητιάνος – εξαντλημένος από την πείνα άνθρωπος, «θύμα της πείνας» αναγράφεται – καχεκτικοί άνθρωποι (ψηλόλιγνος με κοινό καπέλο και γραμμωτό ανθρωπάκι με ημίψηλο καπέλο που ίσως δείχνει τη μείωση της δύναμης της αστικής τάξης) και ξένο νόμισμα, «Ναπολεόνι», για να θυμίζει τα επαχθή δάνεια… Η λέξη «Ανάθεμα» επαναλαμβάνεται… «στολίζοντας» κατάλληλα, κατά τους πολιτικούς του αντιπάλους, τον μεγάλο πολιτικό του 19^ου αιώνα. Λίγα χρόνια αργότερα, φανατικοί αντίπαλοι ενός άλλου μεγάλου πολιτικού, θα αποδώσουν άλλο «ανάθεμα» στον Ελευθέριο Βενιζέλο (1916-Νοεμβριανά), όπως δείχνουν η παρακάτω φωτογραφία και το σκίτσο:

    

(«Το Ανάθεμα του προδότου», ένας σωρός από πέτρες που πέταξαν και συσσώρευσαν στο χώρο μπροστά από το Ζάππειο, 25 Δεκ. 1916, μετά από διαδήλωση αντιβενιζελικών προεξάρχοντος του αρχιεπισκόπου Αθηνών! Η Ελλάδα χωρισμένη σε δύο κράτη – «εθνικός διχασμός»! Ο Βενιζέλος ήταν πρωθυπουργός της κυβέρνησης Θεσσαλονίκης, ενώ στην Αθήνα άλλη κυβέρνηση, διορισμένη από το βασιλιά Κωνσταντίνο, είχε δεχθεί την επίθεση της Αντάντ, λόγω της φιλογερμανικής πολιτικής και της πολιτικής ουδετερότητας κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Στη μάχη της Αθήνας με Γάλλους στρατιώτες τα θύματα ήταν πολλά και από τις δύο πλευρές. Οι φιλοβασιλικοί θεώρησαν υπεύθυνο τον Ελ. Βενιζέλο και την πολιτική του υπέρ της Αντάντ.)

Πηγή: http://users.sch.gr/pchaloul/geloiografies.htm

  The Black Dog - Black Atlass 

 

Μία φοβερή διασκευή του κομματιού ''The Black Dog'',απολαύστε την.

 Lyrics:

Black dog up and sniffed his plate a-steamin' on the stove
Kids ain't seen you home all day, you're a gentleman born to roam
Black dog don't believe in sin
Think of where the black dog's been
Think of where he's been today

Have you seen the black dog's teeth, sharp like a knife?
Have you seen him tear apart a throat, to take a life?
Black dog don't believe in sin
Think of where the black dog's been
Think of where he's been today

Have you seen the black dog's eyes starin' in the fire?
It would not occur to him to question your desire
Black dog don't believe in sin
Think of where the black dog's been
Think of where he's been today

I've always had a fear of creatures cryin' in the dark
And every form of evil seems to bear an evil mark
Black dog don't believe in sin
Think of where the black dog's been
Think of where he's been today

My man lay beside me and my black dog's at my feet
He keeps me from my wanderin' life and he robs me of my sleep
Black dog don't believe in sin
Think of where the black dog's been
Think of where he's been today

Now I don't know the black dog's name but when I call him he will come
How'd I ever get that black dog? Lord, he's shown me what he wants
Black dog don't believe in sin
Think of where the black dog's been
Think of where he's been today

Black dog don't believe in sin
Think of where the black dog's been
Think of where he's been

Black dog don't believe in sin
Think of where the black dog's been
Think of where he's been.

         Stairway to Heaven - Led Zeppelin 

 There's a lady who is sure all that  glitters is gold ...Ποιά μου θυμίζει άραγε;

Guantanamo - Εκεί που τα ανθρώπινα δικαιώματα πάνε περίπατο...
 
Φρουροί της Αμερικανικής βάσης στο Guantanamo στην Κούβα, αποκάλυψαν στην εφημερίδα New York Times ότι ορισμένοι κρατούμενοι υπέστησαν μεθοδευμένη κακομεταχείριση.

Στο Guantanamo βρίσκονται κρατούμενοι περίπου 600 άνθρωποι (ως ύποπτοι για Τρομοκρατία) εδώ και τρία χρόνια, δίχως να έχουν δικαστεί ή να τους έχει αποδοθεί κάποια κατηγορία και δίχως την δυνατότητα νομικής κάλυψης ή οικογενειακών επισκέψεων. Εν ολίγοις αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο και στερούμενοι των βασικών τους δικαιωμάτων.

Όχι μόνο στερούνται των δικαιωμάτων τους κάτω από το Διεθνές δίκαιο, όπου σύμφωνα με το άρθρο 5 της τρίτης Συνθήκης της Γενεύης πρέπει να παρουσιαστούν σε αρμόδιο Δικαστήριο αλλά και των δικαιωμάτων που εγγυάται το Αμερικανικό Σύνταγμα στους εγκληματίες, όπως η αθωότητα μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου και η προσαγωγή σε δίκη.

Η δικαιολογία της Κυβέρνησης είναι ότι οι κρατούμενοι βρίσκονται εκτός του Αμερικανικού εδάφους και άρα είναι εκτός της ομοσπονδιακής δικαιοδοσίας.

Το Σύνταγμα σχεδιαγραφεί την εξουσιαστική δύναμη της Κυβέρνησης και θέτει τα όρια της, (δηλαδή τι μπορεί, και τι δεν μπορεί να κάνει μια Κυβέρνηση) και εγγυάται δικαιώματα σε όλα τα άτομα που βρίσκονται κάτω από την κυβερνητική δικαιοδοσία.

Δεν μπορεί η Κυβέρνηση να εφαρμόζει επιλεκτικά το Σύνταγμα, επιλέγοντας μόνο το μέρος που της δίνει την δύναμη να ασκεί εξουσία (να φυλακίζει ανθρώπους) και να παραλείπει το μέρος που θέτει τα όρια της (να φυλακίζει δίχως δίκη).

Εάν δεν είναι στην δικαιοδοσία της να εγγυηθεί τα δικαιώματα των κρατουμένων τότε δεν έχει δικαίωμα και να τους φυλακίζει.

                                         Ένα απ' τα καλύτερα τραγούδια των  Active Member με τίτλο ''Πάμε'' ,δώστε βάση στους στίχους.



Πηγή : http://libertarian.pblogs.gr